Er raast een reeks van
vernieuwingen door het televisielandschap met onvoorspelbare gevolgen. Iets over de toekomst zeggen begint vaak met naar het verleden te kijken. Vijf jaar geleden was hét onderwerp de vervlechting van "de computer" en de televisie. Niemand wist dat er een iPhone zou komen, waardoor mobiele consumptie van video een enorme vlucht zou nemen. Niemand wist dat er in mei 2010 een nieuw soort apparaat zou worden gelanceerd, de iPad, die nu (na tien maanden al!) enorme veranderingen teweeg brengt in het televisielandschap. Niemand had Facebook voorzien, dat een veel invloed heeft op allerlei zaken, en zeker ook op het kijkgedrag van mensen. Het steeds terugkerende thema, bij zo ongeveer ieder bezoek, was: "TV anywhere, any time on any device." Het gaat snel. Als over de lange termijn werd gesproken, bleek bedoeld te worden: langer dan een jaar.
Vraag is natuurlijk: wie heeft de beste kaarten? Zijn dat de traditionele distributeurs (kabel, satelliet), de nieuwe (telecombedrijven, vast en mobiel), de omroepen, de producenten, of de geheel nieuwe sterren aan het firmanent als Google TV, YouTube en Apple? Of Facebook, dat afgelopen week aankondigde films te gaan verhuren via zijn website en bovendien een extreme database heeft met mensen die hun voorkeuren met elkaar delen? Mijn excuses voor de volgende zin: de conclusie is dat niemand dat nog weet (-:).
Zondag 2 oktober 2011 viert de Nederlandse televisie haar zestigjarig bestaan. De eerste uitzending vanuit studio Irene te Bussum werd door maar vijfhonderd mensen bekeken. Nu staat in elk huishouden een of meerdere toestellen. In al die jaren heeft de televisie de wereld en de kijker ingrijpend veranderd. Het boek Beeldenstorm, geschreven door journalist Jan Libbenga en t.v. regisseur Ruud van Gessel, gaat over die betekenis van die Nederlandse televisie. Nieuwslijn Magazine spreekt met de auteurs en laat fragmenten uit 60 jaar televisie horen.
